circumlatrō, āre, tr., aboyer autour : catulus circumlatrans leonem Amm. 22, 16, 16, petit chien qui aboie après un lion ; cf. Sen. Marc. 22, 5 ; domus nostra quæ circumlatratur injuriis Symm. Ep. 8, 17, ma famille contre laquelle aboie de toute part l'injustice.