cænum (cē-, rart cœ-), ī, n., boue, fange, ordure :
Cic. Tusc. 4, 54
||
[fig.] e cæno emersusCic. Vat. 17,
sorti de la fange ||
ordure [terme d'injure] :Pl. Ps. 366 ;
Cic. Sest. 20.
[fig.] e cæno emersus
ordure [terme d'injure] :