cælus, ī, m.,

¶ 1 ciel : Enn. Ann. 546 ; Petr. 39, 5 ; 45, 3 ; Vitr. Arch. 4, 5, 1 ; pl. cæli Lucr. 2, 1097 ; Serv. En. 1, 331

¶ 2 Ciel, fils d'Éther et de Dies : Cic. Nat. 3, 44 ||
père de Saturne : Enn. Ann. 27 ; Cic. Nat. 2, 63 ; etc.