cælĭcŏlæ, ārum, et [plus souvent] um, m. (cælum, colo), habitants du ciel, dieux : Enn. Ann. 491 ; Catul. 30, 4 ; Virg. En. 2, 641 ||
adorateurs du ciel : Cod. Th. 16, 5, 43 ||
sing. cælicola Sil. 7, 174 ; Aug. Civ. 18, 16.