blandĭtĭa, æ, f. (blandus),

¶ 1 caresse, flatterie : nullam in amicitiis pestem esse majorem quam adulationem, blanditiam, adsentationem Cic. Læl. 91, [on doit tenir pour certain] qu'en amitié il n'y a pas de plus grand fléau que l'adulation, la flatterie, l'approbation systématique ; blanditia popularis Cic. Planc. 29, flatteries à l'égard du peuple

¶ 2 pl. blanditiæ, caresses, flatteries : minæ, blanditiæ Cic. Mur. 44, les menaces, les flatteries

¶ 3 attraits, séductions : blanditiæ præsentium voluptatum Cic. Fin. 1, 33, l'attrait des plaisirs du moment, cf. CM 44 ; Leg. 1, 47 ||
rerum talium blanditia Quint. 10, 1, 27, le charme de tels objets [lectures poétiques].

↣ la forme blandities se trouve dans Cæcil. 66 ; Apul. M. 9, 28 ; Schol. Hor. S. 2, 5, 47.