Băbylōn, ōnis, f., acc. ōna (Βαϐυλών), Babylone [ancienne capitale de la Chaldée, sur l'Euphrate] : Cic. Div. 1, 47 ||
-nĭăcus Manil. 4, 580, ou -nĭcus Plin. 8, 196, ou -nĭus, a, um, Pl. Truc. 472, ou -niēnsis, e, Pl. Truc. 84 ; de Babylone, babylonien ||
-nĭī, ōrum, m., les Babyloniens : Cic. Div. 2, 97 ||
-nĭca, ōrum, m., tapis babyloniens ; étoffes brodées : Pl. St. 378 ; Lucr. 4, 1026.