aurītus, a, um (auris),
¶ 1 qui a de longues oreilles :
Virg. G. 1, 308 ;
Ov. Am. 2, 7, 15 ;
Mart. 7, 87, 1
¶ 2 qui entend, attentif :
Pl. As. 4 ;
Mil. 608 ;
Hor. O. 1, 12, 11
¶ 3 fait en forme d'oreille :
Plin. 10, 136
¶ 4 muni d'orillons :
Pall. 1, 42, 1.