abjectus, a, um

¶ 1 part. de abjicio

¶ 2 adjt :

a) [rhét.] banal, plat : Cic. Br. 221 ; de Or. 3, 150 ; Or. 192 ;

b) bas, humble, commun : Cic. Dej. 30 ; Phil. 2, 82 ; Mil. 47 ; Off. 1, 124 ;

c) abattu, sans courage : Cic. Læl. 59 ; Clu. 68 ; Phil. 13, 17 ; Tusc. 3, 26, etc. ||
abjectior Leg. 1, 51 ; Fam. 1, 9, 16 ; abjectissimus Quint. 11, 1, 13 ; Plin. Min. Ep. 1, 5, 8.